Sejm Polskiej Rzeczypospolitej:

- wypełniając zobowiązania określone w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej,

- kierując się zasadami przyjętymi w Karcie Narodów Zjednoczonych, w
Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw
Obywatelskich i Politycznych, Akcie Końcowym Konferencji Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie oraz Deklaracji o wyeliminowaniu wszelkich form
nietolerancji i dyskryminacji z powodów religijnych lub przekonań,

- mając na celu dobro osoby ludzkiej oraz potrzebę współdziałania wszystkich
obywateli dla rozwoju kraju , dla bezpieczeństwa narodu i państwa polskiego
Winno być:  mając na celu dobro osoby ludzkiej oraz potrzebę współdziałania wszystkich obywateli a nie wyłącznie obywateli wyznania katolickiego dla rozwoju kraju , dla bezpieczeństwa narodu i państwa polskiego

stanowi, co następuje:


Artykuł 1
Kościół Katolicki, zwany dalej "Kościołem", działa w Rzeczypospolitej
Polskiej we wszystkich swoich obrządkach.


Artykuł 2
Kościół rządzi się w swych sprawach własnym prawem, swobodnie wykonuje
władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi sprawami.
Nie wszystkie "sprawy Kościoła" są tylko i wyłącznie jego sprawami.
Dotowana pomoc charytatywna, administrowanie cmentarzami i wiele innych sfer
działalności Kościoła musi podlegać również nadrzędnej jurysdykcji organów państwowych.


Artykuł 11
Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby
prawnej.

Artykuł 17
1. Niedziele i następujące święta katolickie, zwane dalej "świętami", są
dniami wolnymi od pracy:

1) 1 stycznia - uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (dzień Nowego
Roku),

2) drugi dzień Wielkiej Nocy,

3) dzień Bożego Ciała,

4) 15 sierpnia - uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny,
??? Święto zbędne, bo mające słabe umocowanie w tradycji świeckiej.

5) 1 listopada - dzień Wszystkich Świętych,

6) 25 grudnia - pierwszy dzień Bożego Narodzenia,

7) 26 grudnia - drugi dzień Bożego Narodzenia.

2. Zmiana uregulowań, o których mowa w ust. 1, wymaga uprzedniego
uzgodnienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Konferencją
Episkopatu Polski.
Winno być: Zmiana uregulowań, o których mowa w ust. 1, nie wymaga uprzedniego uzgodnienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Konferencją Episkopatu Polski, lub jakąkolwiek inną agendą Kościelną.


Rozdział 7
Budownictwo sakralne i kościelne. Cmentarze


Artykuł 41
1. Kościół w Polsce i jego osoby prawne mają prawo realizacji inwestycji
sakralnych i kościelnych.

2. Inwestycją sakralną jest budowa, rozbudowa, odbudowa kościoła lub
kaplicy, a także adaptacja innego budynku na cele sakralne.

3. Inwestycją kościelną jest inwestycja kościelnej osoby prawnej nie
wymieniona w ust. 2.

4. Inwestycje sakralne i kościelne podlegają ogólnie obowiązującym przepisom
o planowaniu przestrzennym i prawa budowlanego, a w odniesieniu do budynków
zabytkowych - również przepisom o ochronie dóbr kultury.


Artykuł 42
1. Plany zagospodarowania przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne
i kościelne oraz katolickie cmentarze wyznaniowe. Przeznaczenie terenu na te
cele ustala się w tych planach na wniosek biskupa diecezjalnego lub wyższego
przełożonego zakonnego.

2. Grunty stanowiące własność państwa lub mienie komunalne, a przeznaczone w
planach zagospodarowania przestrzennego na cele wskazane w ust. 1, będą
oddawane w użytkowanie wieczyste albo podlegały sprzedaży kościelnym osobom
prawnym na ich wniosek.
Zbędna hojność. Grunty te powinny być dzierżawione na podstawie umów zawieranych na czas określony (np. 50 lat). Decyzje o przyznaniu dzierżawy terenu i zgody na budowę cmentarza podejmowane być powinny w wyniku przetargu ogłoszonego dla wszystkich podmiotów gospodarczych (inwestorów).
 
3. Mienie gminne przeznaczone na te cele może być sprzedane za cenę ustaloną
przez zebranie wiejskie, a na terenach miast - za cenę ustaloną przez radę
narodową stopnia podstawowego.
Winno być: "Mienie gminne i na terenach miast przeznaczone na te cele może być sprzedane za cenę ustaloną przez niezależnych rzeczoznawców, powołanych przez administrację państwową".

4. Biskupi diecezjalni lub wyżsi przełożeni zakonni uzgadniają kolejność
realizacji inwestycji sakralnych i kościelnych na okres narodowego planu
społeczno-gospodarczego.
Narodowy plan społeczno-gospodarczy powinien być wolny od inwestycji kościelnych. Te powinny pozostać wyłącznie wewnętrzną sprawą Kościoła.

5. Szczegółowy tryb i zakres uzgadniania, o którym mowa w ust. 4, terminy
uzgadniania oraz postępowania w przypadkach losowych określa w drodze
rozporządzenia Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w
porozumieniu z Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.


Artykuł 43
1. Inwestycje sakralne i kościelne są finansowane ze środków własnych
kościelnych osób prawnych.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do inwestycji mających na celu stworzenie
warunków do działania duszpasterstwa wojskowego oraz duszpasterstwa
specjalnego w zakładach państwowych.
Wojsko powinno zająć się obronnością kraju a nie duszpasterstwem. Należy zlikwidować funkcje duchowne w wojsku. Żołnierze różnych wyznań powinni mieć możliwość uczestniczenia w ustalonych porach w nabożeństwach dla ludności cywilnej o ile umożliwiają to warunki w miejscach stacjonowania jednostek wojskowych. Terminy uczestnictwa w nabożeństwach powinni ustalać "w trybie roboczym" dowódcy tychże jednostek, gdyż obronność kraju i gotowość bojowa winna stanowić  w wojsku wartość nadrzędną. Wojsko Polskie powinno być bezwyznaniowe. Posługa duszpasterska dla oddziałów stacjonujących poza granicami kraju leży w interesie Kościoła i powinna być realizowana jego własnymi środkami na zasadach podobnych do funkcjonowania misji katolickich.

3. Na odbudowę i utrzymanie dóbr kultury stanowiących własność kościelnych
osób prawnych będą udzielane dotacje państwowe na podstawie odrębnych
przepisów.


Artykuł 48
1. Kościół ma prawo do emitowania w środkach masowego przekazywania Mszy św.
w niedziele i święta oraz swoich programów, w szczególności
religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych.
Winno być: "Kościół ma prawo do emitowania we WŁSNYCH środkach masowego przekazywania Mszy św. w niedziele i święta (...)"
Ze względu na szkodliwość społeczną, Kościół nie ma prawa emitowania swoich programów w innych środkach masowego przekazu - poza własnymi.

2. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, regulują
porozumienia między a Sekretariatem Konferencji Episkopatu Polski a
jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

3. Kościół ma prawo do zakładania i używania urządzeń radiokomunikacyjnych
przeznaczonych do nadawania programów radiofonicznych i telewizyjnych oraz
do uzyskiwania na ten cel niezbędnych częstotliwości na zasadach określonych
w przepisach ustawy o radiofonii i telewizji.

4. (skreślony).


Artykuł 49
1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładania i prowadzenia własnych
teatrów, kin, wytwórni filmów i wytwórni innych środków audiowizualnych.

2. Kościelne osoby prawne mają prawo dystrybucji i rozpowszechniania filmów
i innych środków audiowizualnych.
Winno być: "Ze względu na szkodliwość społeczną, kościelne osoby prawne mają prawo dystrybucji i rozpowszechniania filmów i innych środków audiowizualnych wyłącznie we własnym zakresie, oraz w oparciu o służby i agendy kościelne.

3. Korzystanie z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje bez obowiązku
uzyskiwania zezwoleń i upoważnień na tę działalność, jeśli jest prowadzona
na potrzeby realizacji zadań religijno-moralnych w sferze kultury. O
podjęciu i prowadzeniu tej działalności władza kościelna powiadamia
państwowy organ właściwy do udzielania takich zezwoleń i upoważnień.
Winno być: "Działalność o której mowa w ust. 1 wymaga uzyskania zgody państwowych organów władzy, na równi z innymi podmiotami gospodarczymi."

4. Kościelne osoby prawne mogą otrzymywać jako darowizny z zagranicy na
własne potrzeby urządzenia i materiały niezbędne do prowadzenia działalności
określonej w ust. 1.


Artykuł 50
1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładania i posiadania archiwów i
muzeów.

2. Kościelne osoby prawne mają prawo do gromadzenia zbiorów bibliotecznych
na cele wewnętrzne i publiczne. O podjęciu publicznego udostępniania zbiorów
władza kościelna powiadamia właściwy do rejestacji bibliotek organ
państwowy.
Winno być: Kościelne osoby prawne mają prawo do gromadzenia zbiorów bibliotecznych na cele wewnętrzne i publiczne. Ze względu na ewentualną szkodliwość społeczną, na podjęcie publicznego udostępniania zbiorów władza kościelna musi uzyskać zgodę stosownego urzędu administracji państwowej.


3. Kościół i jego osoby prawne mają, bez potrzeby uzyskiwania zezwoleń,
prawo organizowania i prowadzenia związanej z wypełnianiem jego zadań
działalności kulturalnej i artystycznej.
Winno być: Ze względu na ewentualna szkodliwość społeczną, Kościół i jego osoby prawne mają,
bez potrzeby uzyskiwania zezwoleń, prawo organizowania i prowadzenia związanej z wypełnianiem jego zadań
działalności kulturalnej i artystycznej wyłącznie w lokalach i na terenach lub rozgłośniach i stacjach telewizyjnych będących jego własnością.


Artykuł 51
Instytucje państwowe i kościelne współdziałają w ochronie, konserwacji,
udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki
sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących
własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych,
stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej.
Winno być: Instytucje państwowe i kościelne mają obligatoryjny obowiązek współdziałania w ochronie i konserwacji, w celu zagwarantowania udostępnienia i upowszechnienia wśród obywateli zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury polskiej.



DZIAŁ III
Sprawy majątkowe kościelnych osób prawnych


Artykuł 52
Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i
zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw
oraz zarządzania swoim majątkiem.


Artykuł 53
(skreślony).


Artykuł 54
1. W obrocie nieruchomościami między kościelnymi osobami prawnymi nie
stosuje się prawa pierwokupu na rzecz Skarbu Państwa.

2. Przy nabywaniu nieruchomości lub ich części przez kościelne osoby prawne
od osób trzecich prawo pierwokupu może być stosowane jedynie w przypadkach,
gdy inwestor państwowy lub spółdzielczy uzyskał wcześniej decyzję o
ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej na tej nieruchomości lub
części tej nieruchomości.
Winno być: Przy nabywaniu nieruchomości lub ich części przez kościelne osoby prawne od osób trzecich, prawo do zakupu może być stosowane jedynie w przypadkach, gdy inwestor państwowy lub spółdzielczy nie uzyskał wcześniej decyzji o
ustaleniu lokalizacji jakiejkolwiek inwestycji na tej nieruchomości lub części tej nieruchomości.



Artykuł 55
1. Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom
podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.
Winno być: Majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym.

2. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów
ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają
obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach
podatkowych.
Zapis ten należy zlikwidować w całości do czasu, gdy ustawodawca nie zagwarantuje analogicznych praw wszystkim pozarządowym organizacjom pożytku publicznego.

3. Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz
spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od
opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub
w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe,
kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne,
konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41
ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których
przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak
również remonty tych obiektów.
Winno być: Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na działalność charytatywno-opiekuńczą, konserwację zabytków, jak również remonty tych obiektów.


4. Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania i od świadczeń na
fundusz gminny i fundusz miejski, od nieruchomości lub ich części,
stanowiących własność tych osób lub używanych przez nie na podstawie innego
tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części zajmowanej na
wykonywanie działalności gospodarczej.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

5. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości oraz od świadczeń
na fundusz gminny i fundusz miejski obejmuje nieruchomości lub ich części
przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli:

1) są one wpisane do rejestru zabytków,

2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, domy zakonów
kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów i domy księży emerytów (sióstr
emerytek),
Winno być: "służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, domy księży emerytów (sióstr emerytek),"

3) znajdują się w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich, zakonnych
zarządów generalnych i prowincjonalnych w Sekretariacie Prymasa Polski i w
Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

6. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby
prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia
jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej,
jeżeli ich przedmiotem są:

1) rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
Winno być: obiekty kultu takie jak, krzyże i krucyfiksy, obrazy, relikwiarze, itp.

2) sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne
oraz papier.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.


7. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z
podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem
wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy
pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania
darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W
odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy
podatkowe.

8. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 12, mogą być na
wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwą izbę skarbową za
odrębne podmioty podatkowe, jeśli są organizacyjnie wyodrębnione.

9. Nabywanie rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w ust. 6, jest
zwolnione od opłat sądowych i notarialnych, z wyłączeniem opłat
kancelaryjnych.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.


Artykuł 56
Wolne od opłat celnych są:

1) przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:

a) przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i
oświatowo-wychowawcze,
Ze względu na szkodliwość społeczną katolickiej działalności oświatowej, winno być: przeznaczone na cele kultowe i charytatywno-opiekuńcze,

b) maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

2) wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:

a) na rzecz zagranicznych i międzynarodowych instytucji Kościoła
Katolickiego,

b) przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących się w
szczególnej potrzebie.



DZIAŁ IV
Przepisy przejściowe i końcowe


Rozdział 1
Regulacja spraw majątkowych Kościoła


Artykuł 60 Artykuł ten należy zlikwidować w całości, gdyż sankcjonuje bezzasadne rozdawnictwo majątku narodowego.
1. Nieruchomości lub ich części, pozostające w dniu wejścia w życie ustawy
we władaniu kościelnych osób prawnych, stają się z mocy prawa ich
własnością, jeżeli:

1) były własnością diecezji, parafii, klasztorów lub innych instytucji
grecko-katolickich (unickich),

2) podlegały przejęciu na własność Państwa z mocy ustawy z dnia 20 marca
1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu proboszczom
posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego (Dz. U. Nr
9, poz. 87 i Nr 10, poz. 111 i z 1969 r. Nr 13, poz. 95), zwanej dalej
"ustawą o dobrach martwej ręki", a zostały pozostawione, wydzierżawione lub
przekazane kościelnym osobom prawnym,

3) podlegały przepisom dekretu z dnia 24 kwietnia 1952 r. o zniesieniu
fundacji (Dz. U. Nr 25, poz. 172 i z 1957 r. Nr 1, poz. 3), a zostały
poręczone, pozostawione, wydzierżawione, wynajęte lub przekazane kościelnym
osobom prawnym,

4) zostały przez byłe władze zaborcze austriackie przejęte na własność
funduszy religijnych, funduszy naukowych, szkół parafialnych lub katolickich
gmin parafialnych,

5) znajdują się na nich cmentarze lub obiekty sakralne wraz z budynkami
towarzyszącymi; dotyczy to również obiektów położonych na obszarze miasta
stołecznego Warszawy, nie dotyczy natomiast kościołów garnizonowych.

2. Przez "budynki towarzyszące" obiektom sakralnym rozumie się położone w
sąsiedztwie obiektów sakralnych: budynki stanowiące mieszkanie proboszcza
lub rektora i kancelarię parafialną lub kancelarię rektora (plebanię),
budynki stanowiące mieszkanie wikariuszy (wikariatkę), budynki stanowiące
mieszkanie pracowników świeckich parafii lub rektoratu (organistówkę),
budynki punktu katechetycznego i budynki domu zakonnego związanego z
duszpasterstwem w tym obiekcie sakralnym albo świadczeniem w nim pomocy.

3. Nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 4, które w dniu
wejścia w życie ustawy znajdują się we władaniu państwowych jednostek
organizacyjnych, stają się z mocy prawa odpowiednio własnością Skarbu
Państwa, innych państwowych osób prawnych lub mieniem komunalnym.

4. Nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 4, znajdujące
się w samoistnym posiadaniu osób fizycznych lub osób prawnych nie
wymienionych w ust. 1 i 3, podlegają nabyciu w drodze zasiedzenia, przy
zaliczeniu okresu posiadania przed dniem wejścia w życie ustawy.

5. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których
mowa w ust. 1 i 3, następuje w drodze decyzji terenowego organu
administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw wyznań stopnia
wojewódzkiego.

6. Decyzje, o których mowa w ust. 5, mogą być zaskarżone do sądu
administracyjnego. Skarga na nie wydanie decyzji jest dopuszczalna po upływie
2 lat od daty wszczęcia postępowania administracyjnego.

7. Przejście własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 i 3
jest wolne od podatków i opłat związanych z tym przejściem, a wynikające z
niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.

8. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o
których mowa w ust. 1 i 3, ulega zawieszeniu, a sądy lub organy
administracji państwowej przekazują ich akta organowi, o którym mowa w ust.
5.

9. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 5, zawiadamia o
niej sąd lub organ administracji państwowej, który zawiesił postępowanie,
zwracając akta sprawy. Sąd lub organ administracji państwowej umorzy
postępowanie.

Artykuł 61
1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wszczyna się postępowanie, zwane
dalej "postępowaniem regulacyjnym", w przedmiocie przywrócenia im własności
upaństwowionych nieruchomości lub ich części:

1) nie pozostających we władaniu kościelnych osób prawnych nieruchomości, o
których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1, chyba że pozostają one w dniu wejścia w
życie ustawy we władaniu innych kościołów i związków wyznaniowych,
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

2) przejętych w toku wykonywania ustawy o dobrach martwej ręki, jeżeli nie
wydzielono z nich należnych w myśl tej ustawy gospodarstw rolnych
proboszczów. Z gruntów tych mogą być również wydzielone gospodarstwa rolne
do 50 ha dla poszczególnych diecezji, seminariów duchownych i domów
zakonnych prowadzących działalność określoną w art. 20 i 39; dla pozostałych
domów zakonnych mogą być wydzielone gospodarstwa rolne do 5 ha. W skład
gospodarstw rolnych mogą wchodzić także grunty leśne stanowiące część
składową przejętych uprzednio nieruchomości ziemskich,

3) które należały do zakonów bezhabitowych i stowarzyszeń kościelnych, a
zostały przejęte w toku likwidacji dokonanej na podstawie rozporządzenia
Ministra Administracji Publicznej z dnia 10 marca 1950 r. w sprawie
przystosowania stowarzyszeń do przepisów prawa o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr
9, poz. 98),
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

4) mienia fundacji kościelnych,

5) przejętych po 1948 r. w trybie egzekucji zaległości podatkowych,
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

6) wywłaszczonych, jeżeli odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość nie
zostało wypłacone lub nie zostało podjęte,
Winno być: "wywłaszczonych, jeśli odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość nie zostało wypłacone",

6a) przejętych na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o
własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50,
poz. 279),
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

7) przejętych we władanie państwowych jednostek organizacyjnych bez tytułu
prawnego, bez względu na późniejsze ustawodawstwo konwalidujące te
przejęcia.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

2. Przedmiotem postępowania regulacyjnego może być również przekazanie
własności nieruchomości lub ich części:

1) w celu przywrócenia w nich sprawowania kultu religijnego lub działalności
kościelnych osób prawnych w zakresie, o którym mowa w art. 20 i 39,

2) których stan prawny nie jest ustalony, jeżeli nie stoją temu na
przeszkodzie prawa osób trzecich.
Zapis ten należy zlikwidować w całości. Ze względu na dobro społeczne nieruchomości takie należy nieodpłatnie przekazywać do dyspozycji pozarządowym organizacjom pożytku publicznego.

3. W odniesieniu do nieruchomości objętych dekretem z dnia 26 października
1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U.
Nr 50, poz. 279) stosuje się odpowiednio art. 63 ust. 1, z tym że w
odniesieniu do gruntów objętych tym dekretem przedmiotem postępowania
regulacyjnego jest ustanowienie użytkowania wieczystego.
Zapis ten należy zlikwidować w całości.

4. Regulacja nie może naruszać:

1) przepisów ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność
Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 3, poz. 17, Nr
71, poz. 389 i Nr 72, poz. 394, z 1958 r. Nr 45, poz. 224 oraz z 1969 r. Nr
13, poz. 95),

2) (skreślony).

3) praw nabytych przez niepaństwowe osoby trzecie, w szczególności przez
inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników indywidualnych.


Artykuł 71
1. Ubezpieczenie społeczne duchownych reguluje odrębna ustawa.

2. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych kościelnych osoby
prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz
duchownych, która w rozumieniu ustawy jest działalnością niegospodarczą.